Wśród książek, które odzwierciedlają poziom rozwoju sztuki drukarskiej w ostatnich trzech dziesięcioleciach XV wieku, w czasie, gdy wynalazek Gutenberga (ok. 1400–1468) coraz bardziej upowszechniał się w Europie, poczesne miejsce zajmuje Peregrinatio ad Terram Sanctam. Tekst został opublikowany w Moguncji, w mieście, w którym działała drukarnia Gutenberga. Co więcej – został wydrukowany czcionkami z oficyny, której właścicielem był jego niegdysiejszy czeladnik (dodajmy: najzdolniejszy), Peter Schöffer [...].
Wspomniane dzieło dziekana kapituły katedralnej mogunckiej Bernarda von Breydenbacha (1440–1497), zawierające opis jego pielgrzymki do Jerozolimy i innych miejsc świętych na Wschodzie, odbytej w latach 1483–1484 wydane – ze wspaniałymi drzeworytami – w 1. połowie 1486 r. po łacinie i po niemiecku, niedługo potem zostało przetłumaczone na kilka innych języków, cieszyło się więc sporą popularnością u schyłku średniowiecza, ale i w czasach wczesnonowożytnych. Należy ono do grupy „wielkich ilustrowanych inkunabułów”, do której zalicza się m.in. tak istotne dla późnośredniowiecznej i wczesnonowożytnej kultury osiągnięcia, jak Liber chronicarum Hartmanna Schedla (1493 r.), Das Narrenschiff Sebastiana Brandta (Stultifera navis, 1494 i 1497 r.), czy też Apokalipsa Albrechta Dürera (1498 r.).

fragment Wstępu