Liryki zaprezentowane w tym tomiku są przykładem wykorzystania klasycznej poetyki. Mają w sobie umiar, sugestywność, czasem trochę egzaltacji, i co najważniejsze potrafią stworzyć nastrój, wyciszyć emocje, choć one i tak są obecne i pulsują nieoczekiwaną sytuacją, metaforą czy puentą. Nowacki czerpie pełnymi garściami z wielkich poprzedników, często powtarza sprawdzone tropy i konwencje, ale potrafi też mówić własnym głosem, co sprawia, że ma się wrażenie obcowania z rzadko spotykaną autentycznością formułowanych myśli, uczuć czy wydarzeń. I właśnie tę autentyczność uważam za najważniejszą i najwartościowszą.