„Akacja, okupacja, kolacja, kapitulacja…” — powtarza w kółko mała Helena,skacząc przez skakankę, dumna z nowo zapamiętanych słów. A potem zakładaopaskę z niebieską gwiazdą, która „pasuje jej do płaszczyka” (prezent od chłopcaz sąsiedztwa). To czarodziejska opaska. Tomek mówi, że „kto ją nosi, widzi to, czegoinni nie widzą”. Sąsiedzi znikają, przenoszą się do getta. Siostra pana Kamila zastawiaHelenie na przechowanie swoją kotkę-bez-imienia. Kotka na zawsze pozostanie„Kotką Brygidy”. Ten żywy depozyt w istocie jest metaforą — pamięcią? winą?świadkiem? (…) Autorka wyróżniona za mistrzowski opis okupacji z perspektywydziecka — opowiedzianej szeregiem żywych obrazów — smakami, zapachami,strachem… Zapis przeczuć i domysłów — dziecięca chaotyczna układanka, sumującasię w panoptikum wojenne.Fragment uzasadnienia Jury literackiegonagrody „Książka Roku Ibby”