Obcość Afryki w siedmiu odsłonach.

Eseje z Białego pisarstwa poświęcone są zagadnieniom Afryki Południowej i jej literatury. Coetzee jako biały człowiek pisze o świecie znanym doskonale jemu samemu, ale całkiem obcym dla europejskiego czytelnika. Używa naszego języka, by opisać zupełnie obcą rzeczywistość.
Spojrzenie noblisty na problemy Afryki poprzez jej literaturę to próba odpowiedzi na pytanie, czy możliwy jest język, którym da się opisać nieznane.

”Eseje składające się na tę książkę zaledwie dotykają zagadnień nowego, neokolonialnego okresu w historii Afryki Południowej oraz literatury, która się wtedy narodziła. Nie przedstawiają historii białego pisarstwa - choćby w ograniczonych ramach czasowych - a nawet jej nie zarysowują. Również określenie „białe pisarstwo” nie zakłada istnienia jakiegoś korpusu literatury o zasadniczo innej naturze niż pisarstwo czarnych. Białe pisarstwo jest białe o tyle, o ile powstało ze spraw zajmujących ludzi, którzy już nie są Europejczykami, a jeszcze nie stali się Afrykanami.”