W długich dziejach literatury chińskiej poezja - ze swymi delikatnymi rymami i mocno skondensowanym językiem - stanowiła zawsze żywy przekaźnik bogactwa stanów uczuciowych chińskich intelektualistów, a także lustro, w którym odbijał się wizerunek otaczającego ich społeczeństwa oraz skomplikowane przeciwieństwa klasowe, charakterystyczne dla danej epoki.
Fragment Wprowadzenia