Polski Uniwersytet na Obczyźnie (PUNO), działający w Londynie, stanowi kontynuację Polskiego Uniwersytetu w Paryżu, który powstał zaraza po klęsce wrześniowej jeszcze w tym samym 1939 roku oraz różnych polskich ośrodków nauczania uniwersyteckiego, które działały w Wielkiej Brytanii w okresie wojny i w pierwszych latach powojennych. Rolę i dokonania PUNO podsumował prezydent Ryszard Kaczorowski pisząc, że siedemdziesiąt lat działania Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie przyczyniło się do zachowania narodowej tożsamości Polaków poza krajem, a więc wiary, tradycji, historii, kultury dokonań społecznych i naukowych, wspierając tym samym walkę emigracji niepodległościowej o wolną i suwerenną ojczyznę…

PUNO jest też polskim ośrodkiem emigracyjnym, na którym uprawia się filozofię i naucza jej uprawy. Wśród wykładowców znajdujemy takie dyscypliny i nazwiska, jak: metafizyka, teoria rzeczywistości (Augustyniak, Bocheński, Prokop, Żółtowski); logika, historia logiki (Bocheński, Lejewski); filozofia polityczna, filozofia prawa (Bocheński, Jakubisiak, Jarra, Terelecki); estetyka, filozofia kultury (Kostrzyński, Mirewicz, Taborska, Terlecki); historia filozofii (Bocheński, Prokop, Strzałkowski, Żółtowski); teodycea, filozofia religii (Augustyniak, Mirewicz); etyka (Jakubisiak, Kostrzyński); epistemologia, filozofia nauki, metodologia filozofii (Jakubisiak, Szumilewicz-Lachman).
bczyźnie w latach 1939–1990 (Philosophy at the Polish University Abroad 1939–1990)