"Nosiłem białe rękawiczki... Nosiłem białe rękawiczki, chociaż nie byłem służącym. Nie grałem w orkiestrze. Nie byłem kelnerem. Nie byłem magikiem. Byłem kustoszem muzeum. Muzeum rzeczy ważnych."
Observatory Mansions był kiedyś rezydencją rodową Orme'ów. Teraz jest tylko zrujnowaną kamienicą na środku ruchliwego ronda, zamieszkałą przez ekscentryków.
Alice Orme nigdy nie wstaje z łóżka, jej mąż tkwi przez całe życie w starym fotelu, a ich syn, Francis, doskonali się w sztuce bezruchu, stojąc na cokole jako żywy posąg w centrum zniszczonego miasta. Francis ściśle przestrzega Prawa Białych Rękawiczek - nie dotyka niczego gołą ręką. Poza tym kolekcjonuje eksponaty do swojej tajemnej wystawy przedmiotów skradzionych, nie z powodu ich wartości materialnej, ale dlatego, że są cenne dla właścicieli.
Przyjazd nowej lokatorki zakłóca tę spokojną rutynę. Anna Tap jest kruchą, na wpół niewidomą kobietą, ale ma dziwny dar - wzbudza zaufanie. Mieszkańcy kamienicy stopniowo otwierają przed nią swoje serca. Francis musi zacząć działać, zanim dziewczyna zmusi go, by spojrzał w przeszłość i odkryje tajemniczy najważniejszy eksponat Muzeum. Fale wspomnień i pożądania wstrząsają zmurszałymi ścianami Observatory Mansions. Zdaje się jednak, że demoniczny Portier ma swoje własne plany...
Debiutancka powieść Edwarda Careya jest wyjątkowo oryginalna. To nawiedzony świat zamieszkały przez dziwaków, którzy na długo zapadają w pamięć.

Edward Carey urodził się w 1970 roku. Napisał kilka adaptacji scenicznych, przenosząc na deski teatru takie powieści jak m.in. Gołąb Patricka Süskinda i Pinokio w Wenecji Roberta Coovera. Pisze też własne sztuki, a wśród nich: Nadąsanego Thomasa i Kapitana Ptaków. Poza tym rysuje ilustracje. Dom z obserwatorium jest jego pierwszą powieścią.

"Brytyjscy krytycy ogłosili Dom z obserwatorium najlepszą książką roku 2000. Recenzje po tej stronie Atlantyku są równie entuzjastyczne. Czytelnicy, którzy narzekają, że na świecie już nie powstaje nic oryginalnego, powinni odwiedzić Observatory Mansions." - "USA Today"

"Zdecydowanie najlepszy przykład nowej prozy, jaki przeczytałem w tym roku [...] Świadczy o ogromnym potencjale, drzemiącym w literaturze." - John Fowles