Prawne uwarunkowania planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz dotyczące prawa ochrony środowiska wywołują liczne problemy i kontrowersje. Praktycznie każda związana z nimi sprawa jest inna, wymagająca odrębnej analizy. W wielu przypadkach zachodzą jednak podobieństwa między poszczególnymi zdarzeniami. Dlatego w oparciu o różne doświadczenia zdecydowanie wygodniej jest oceniać znaczenie poszczególnych przepisów w praktyce.

Szczególnie duże problemy wywołują dwa rodzaje decyzji: decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz decyzje o środowiskowych uwarunkowaniach. To przede wszystkim im została poświęcona niniejsza publikacja. Przy jej przygotowaniu zostały wykorzystane najciekawsze orzeczenia, tezy doktryny, a także własne doświadczenia związane z obsługą prawną poszczególnych podmiotów. Nad wieloma przedstawionymi tezami wciąż można dyskutować. Przepisy bowiem je określające wciąż nie są dostatecznie jasne, co powoduje, że otwarty staje się postulat do ustawodawcy dotyczący co najmniej szerszej reformy prawa planowania przestrzennego. Jednakże brak klarowności przepisów nie oznacza niemożności poszukiwania optymalnych rozwiązań. Trzeba wskazać, że w praktyce oceny wyrażane przez gminy, kolegia odwoławcze, zawodowych prawników, czy sądy administracyjne bywają rozbieżne. Dlatego tak ważna wydaje się siła argumentów przedstawionych w konkretnych pismach lub decyzjach.