Lucie czuwa przy umierającej gospodyni Klarze, która okazała jej wiele serca podczas lat spędzonych w Manufakturze. Lucie pragnie powiedzieć znajdującej się u kresu życia kobiecie, że jest jej wnuczką, ale Klara przyznaje, że od dawna się tego domyślała. Babcia i wnuczka cieszą się każdą chwilą, jaka im pozostała. Klara nie chce jednak widzieć hycla Nestora, który przyjechał przebrany za wytwornego prawnika, by pożegnać się z umierającą matką. Lucie pęka serce, gdy widzi zaciętość staruszki i rozpacz w oczach Nestora. W końcu udaje jej się przekonać Klarę, by pojednała się z synem. Wszyscy troje są wzruszeni.