Jean Edward Smith, wybitny biograf prezydentów Stanów Zjednoczonych, przedstawia „wyczerpującą i wciągającą” (New York Times) historię życia George’a W. Busha. Pokazuje, w jaki sposób, ignorując rady najważniejszych doradców, samodzielnie podejmował kluczowe decyzje (najbardziej katastrofalną z nich była ta o inwazji na Irak) – nierzadko motywowane jego żarliwą wiarą.
George W. Bush, 43. prezydent USA, zdecydował o inwazji na Irak niemal samodzielnie. Była to prawdopodobnie najgorsza decyzja na polu polityki zagranicznej, jaką kiedykolwiek podjął amerykański prezydent. Jej konsekwencje zdominowały kadencje administracji Busha i prześladują nas do dziś.
W niniejszej książce Jean Edward Smith dowodzi, że to nie Dick Cheney, nie Donald Rumsfeld, nie Condoleezza Rice, ale prezydent Bush osobiście kontrolował amerykańską politykę zagraniczną. Opierając się na swych głębokich przekonaniach religijnych, uznał, że ważne sprawy polityki zagranicznej to po prostu kwestia zmagań dobra ze złem. Na płaszczyźnie spraw krajowych przesadził z reakcją na zamachy z 11 września i naraził na szwank swobody obywatelskie Amerykanów. Smith wyjaśnia, że dopiero przy okazji kryzysu finansowego w 2008 r. Bush zaczął słuchać rad fachowców. W rezultacie zatwierdził decyzje, które ocaliły gospodarkę przed możliwym załamaniem, choć niektóre z nich stały w sprzeczności z jego filozofią polityczną.
„To znakomita ocena prezydentury rozpoczętej pośród dużych kontrowersji (…), a zakończonej niepowodzeniami na arenie międzynarodowej i krajowej, przez które notowania Busha spadły na niziny nienotowane we współczesnej historii USA” (Dallas Morning News). Ten gruntowny osąd zapewne zaskoczy wielu czytelników. „Niniejsza książka, napisana trzeźwą, płynną, pozbawioną kąśliwości prozą, stworzona przez bezstronny, prezentujący oryginalne przemyślenia autorytet, jest jednak nadzwyczaj surowym sądem nad prezydenturą George’a W. Busha” (Washington Post).