Wiersze Chulud Szaraf to współczesne baśnie. Opisują świat, w którym piękno nie istnieje bez okrucieństwa, a resztki życia rozwiewane są przez wiatr po opuszczonych, zdewastowanych przestrzeniach. Wyobraźnia poetki ma moc stwórczą i odtwórczą. Kolorowe obrazy wspomnień sielankowego dzieciństwa nakładają się na krajobrazy, w których pozostają ślady po żywych, lecz nie ma życia. Bladoniebieskie niebo przecinane przez jaskółki oraz zabawy dzieci są symbolami świata, którego porządek został zaburzony przez przemoc. Odwrócone niebo to intrygujące przemyślenia pacyfistki, dla której wojna jest permanentnym stanem braku równowagi wszechogarniającym cały świat, nie tylko Bliski Wschód.

Twórczość Chulud Szaraf to poezja na wskroś nowoczesna, kontynuująca najlepsze tradycje arabskiej „poezji wolnej” (…). Kontynuuje też w nowych kształtach i, co jasne, w nowych kontekstach funkcjonujące od dziesięcioleci wątki. Jest zanurzona w kulturze Bliskiego Wschodu, która istnieje od tysięcy lat (…), a właściwie w kulturach, które od niepamiętnych wieków kształtowały ten region.
(z posłowia Marka M. Dziekana)