Gdy przystępowałem do lektury książki Ryszarda Stemplowskiego o Zrzeszeniu Studentów Polskich, wiedziałem, że napisał ją człowiek „ze środka”, były działacz znający mechanizmy, konteksty i ludzi – a do tego naukowiec doskonale zdający sobie sprawę z pułapek subiektywizmu, a zarazem posługujący się profesjonalnym warsztatem badawczym historyka. Wielkim atutem Autora było i to, że z racji „starych znajomości” mógł dotrzeć do wielu działaczy ZSP i uzyskać od nich mnóstwo relacji i wywiadów. […] obok bogatej literatury przedmiotu,memuarystyki, prasy, publikowanych dokumentów, a także archiwaliów (na przykład z Archiwum Akt Nowych) wykorzystał dokumenty pochodzące ze zbiorów własnych oraz kolegów z ZSP. […] Nie ulega dla mnie wątpliwości, że mamy do czynienia z książką ważną i potrzebną. […] Czy całkowicie wypełni lukę, jaka istnieje w opisie dziejów ZSP? A czy w ogóle kiedykolwiek jakakolwiek książka w całości wypełniła jakąkolwiek lukę historyczną?
Z recenzji prof. Jerzego Eislera

Wielki walor pracy stanowią źródła – dokumenty oraz wywiady przeprowadzone z czołowymi działaczami ruchu studenckiego, a także z partyjnymi dostojnikami. Wywiady mają charakter zogniskowanych wywiadów eksperckich. Dzięki nim autor mógł skonstruować ciekawe wyjaśnienie powodów, dla których w szczycie stalinizmu pozwolono w Polsce na założenie społeczno-zawodowej organizacji studenckiej i akceptowano jej istnienie przez 23 lata, jak również powodów zlikwidowania tej organizacji.
Z recenzji prof. Jacka Raciborskiego