Bitwa pod Zadwórzem, która rozegrała się 17 sierpnia 1920 r. ponad 30 km na wschód od Lwowa, była jednym z najdramatyczniejszych starć wojny polsko-bolszewickiej. Batalion kpt. Zajączkowskiego, złożony z młodych ochotników, przede wszystkim harcerzy, został niespodziewanie zaatakowany przez bolszewicką kawalerię z 1. Armii Konnej Sieniona Budionnego. W dramatycznej walce, która – gdy zabrakło Polakom amunicji – toczyła się na bagnety i szable, poległo 318 młodych lwowian – niemal wszyscy żołnierze polskiego batalionu. Ich walka stała się symbolem poświęcenia życia dla Ojczyzny. Bój pod Zadwórzem przeszedł do historii jako Polskie Termopile. Wpółczesny poeta i harcerz Andrzej Huk poświęcił mu słowa wiersza: „,Termopile, polskie Termopile, / Tam ofiara młodej polskiej krwi, / Pod kurhanem, we wspólnej mogile / Wolna Polska harcerzom się śni“,.

Prof. Wiesław Jan Wysocki, wybitny historyk z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, na 104 kolorowych stronach, na których znalazło się ponad 100 ilustracji i map, opisuje okoliczności i przebieg starcia pod Zadwórzem oraz jego znaczenie symboliczne w tradycji narodu polskiego.