Czy można sobie wyobrazić ludzką wspólnotę, która nie rości sobie prawa do tożsamości – bycia Amerykaninem, muzułmaninem, komunistą? W jaki sposób wspólnota może być uformowana z jednostek, które odrzucają kryteria przynależności? Od świętego Tomasza do reklamy rajstop; od Talmudu do Tiananmen; od Dostojewskiego do Bartleby’ego, Kafki i Roberta Walsera, Agamben tropi pojedynczą subiektywność, która rodzi się we współczesnym świecie i kształtuje nadchodzącą rzeczywistość. Rozwijając koncept wspólnoty i społeczne implikacje swej myśli filozoficznej, autor poszukuje nowego fundamentu dla etyki, ugruntowanej poza subiektywnością, ideologią oraz pojęciami dobra i zła. Wspólnota, która nadchodzi to współczesna, twórcza odpowiedź na prace Heideggera,
Wittgensteina, Blanchota, Jean-Luca Nancy’ego, a także, bardziej historycznie,Platona, Spinozy
oraz średniowiecznych badaczy i teoretyków Pisma Świętego.

Georgio Agamben (ur. 1942) – filozof włoski, związany z Uniwersytetem UIAV w Wenecji, wykłada
też na innych uczelniach europejskich; w 2002 roku, protestując przeciwko paszportom
biometrycznym, zrezygnował z wykładów w USA. Jego filozoficzne punkty
odniesienia wyznaczają nazwiska Martina Heideggera, Guy Deborda, Michela
Foucault, Hannah Arendt. Zasłynął trylogią Homo sacer, w której skład wchodzą
tomy: Homo sacer (1995), Stan wyjątkowy (2003) oraz Co zostaje z Auschwitz (1998).


Patronat medialny: Le Monde diplomatique