Zawierający łącznie 65 listów i kart pocztowych, zespół korespondencji Wincentego Lutosławskiego do Stanisława Pigonia jest ważnym świadectwem serdecznych, momentami nawet zażyłych stosunków, jakie łączyły filozofa z uczniem w latach 1908–1913, a także późniejszych relacji – już po rozłamie w Eleusis – mniej otwartych, ale wciąż pełnych wzajemnego szacunku. Nikt jak dotąd nie poświęcił należytej uwagi korespondencji wymienianej przez Wincentego Lutosławskiego ze Stanisławem Pigoniem. Wyjątek stanowi pięć listów Pigonia z lat 1932–1933 i 1946 ogłoszonych przez Józefa Dużyka w „Życiu Literackim” w 1988 roku, które udostępniła badaczowi Janina Lutosławska. Pozostałe zaś listy uczonych dotychczas spoczywały bezpiecznie w teczkach archiwów.