Jerzy Giedroyc miał dwie pasje - politykę i historię. Nie ulega wątpliwości, że przez ponad pół wieku konsekwentnie realizował własną politykę historyczną. Zajmowała Redaktora społeczna funkcja historii oraz związana z nią edukacyjna misja zmierzająca do gruntownej rewizji historycznego imaginarium Polaków. W najogólniejszym sensie, dążenie to wyrastało z doświadczeń II Rzeczypospolitej i bolesnej lekcji II wojny światowej. Społeczną funkcję wiedzy o przeszłości Jerzy Giedroyc rozumiał jako krytyczny, wielogłosowy i wolny od wszelkich tematów tabu namysł nad przeszłością Polski, jej relacjami z sąsiadami oraz miejscem w Europie. Chciał, aby była to refleksja wolna od wszelkich „fanatyzmów narodowych, klasowych, rasowych, religijnych, obyczajowych”. Prezentowany Czytelnikowi tom rozpoczyna serię wydawnictw źródłowych przygotowanych w ramach projektu Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki Jerzy Giedroyc, historycy i świadkowie historii. W ślad za nim ukażą się dwa kolejne, zawierające wybór korespondencji Redaktora z badaczami przeszłości oraz jej bohaterami. Niepodobna wykluczyć, że poszczególne woluminy będą uważane za odrębne publikacje.

Redakcja: Stobiecki Rafał, Nowinowski Sławomir M. przy współpracy Anny Brzezińskiej i Mileny Przybysz