W kulturze chińskiej numerologia i magia liczb były sztukami odczytywania ładu Wszechświata, tak aby podziwiając jego ciągłe zmiany i trwałość, można było zarazem odczuwać współzależność wszystkich rzeczy. Były elementami samopoznania i samodoskonalenia wewnętrznego. Podstawą tych sztuk była wiedza wypływająca z obserwacji „mądrości” przyrody. Wiedza dawała spokój wewnętrzny wynikający z poznania swojego miejsca we Wszechświecie. Miejsca niekoniecznie dominującego i najważniejszego, ale mającego swoje znaczenie

w ustalonym porządku „dziesięciu tysięcy rzeczy”. To rozpoznanie i akceptacja pozwalają człowiekowi dostrzegać i wykorzystywać energie istniejące w danym czasie i otoczeniu. Tak aby czas i miejsce zawsze pracowały dla niego i były mu przychylne.

Zdobywając wiedzę, musimy pamiętać, że jest ona raczej zdolnością do tolerancji, zrozumienia, współpracy, nigdy narzędziem dominacji, manipulacji, uzależnienia.

Wiedza daje człowiekowi siłę, aby pozornie nieprzychylne „koleje losu” aktywnie przekształcać w piękną, wspaniałą rzeczywistość; aby te naprawdę nieuchronne i tragiczne – spokojnie ominąć lub znieść z godnością. Daje też mądrość pomagającą odróżnić jedne od drugich.

W tradycji chińskiej los człowieka jest wypadkową trzech naturalnych sił SAN CHAI – trzech rodzajów szczęścia. Przede wszystkim istnieje TIEN CHAI – Szczęście Niebiańskie. To ono decyduje o tym, czy ktoś rodzi się w rodzinie bogatej lub biednej, jako człowiek inteligentny lub ograniczony, oraz o tym, czy jego przeznaczeniem jest sława czy zapomnienie. Druga składowa to TI CHAI – Szczęście Ziemskie. Dotyczy ono powiązań ziemskich: miejsca i warunków, w jakich żyjemy oraz ludzi, jakich spotykamy. Jest też REN CHAI – Szczęście Ludzkie, które jest efektem działania człowieka, jego charakteru i intencji, a przede wszystkim poczynań wobec Nieba i Ziemi.