— Sto lat, sto lat! — śpiewała głośno i wesoło kaczka Katastrofa. Nic dziwnego - właśnie dziś były jej urodziny.
— Proszę cię, przestań - zamruczał pies Pypeć i uchylił jedno oko. - Jeszcze jest noc.
— Nie żadna noc! - oznajmiła Katastrofa. - Jest zima, więc słońce wstaje później. Sam tak wczoraj mówiłeś, nie pamiętasz?
Pypeć zamruczał coś niewyraźnie. Katastrofa wieczorem wypytywała go, kiedy zaczyna się dzień i dlaczego teraz rano jest tak ciemno. Pypeć starał się jej wszystko wytłumaczyć, jak umiał najlepiej. Gdyby wiedział wcześniej, o co jej chodzi, mówiłby ostrożniej. Było jeszcze całkiem ciemno! Pypeć przewrócił się na drugi bok.