Ludzkość pokrywa się zmarszczkami, ma siwe włosy. Starość staje się zjawiskiem masowym.
Autor książki, obcujący ze światem starszych ludzi już od 15 lat, analizuje jego problemy z pasją, unikając zarówno pułapki idyllicznego przedstawiania starości, jak i przeciwnej, całkowicie negatywnej wizji tego okresu życia, który często postrzegamy przez pryzmat upadku, schyłku, zgrzybiałości, zdziecinnienia. Autor paradoksalnie twierdzi, że przyszłość jest w rękach starych ludzi. Oni stanowią nadzieję świata.