Na książkę składa się trzynaście esejów poświęconych dwudziestowiecznym autorom. Są to: F. Kafka, S.J. Agnon, B. Schulz, P. Celan, E. Jabes, T. Parnicki, W.G. Sebald, T. Bernhard, V. Nabokov, J. Bowles, B. Chatwin, W. Benjamin, M. Chabon.
Książkę scalają trzy zasadnicze tematy: pytanie o obecność i kształt pewnych motywów tradycji judaistycznej; kwestia kondycji wygnańca, emigranta i podróżnika; wreszcie związki między tymi dwoma wątkami a samą praktyką pisarską. Jest to więc książka o Żydach, wygnaniu i pisaniu. Przy czym zasadniczych elementów konstelacji, którą tworzą zawarte w tej książce analizy i rozważania dostarcza bogaty świat kultury i filozofii niemieckiej.
Zawarte w tych szkicach interpretacje wykorzystują rozmaite koncepcje filozoficzne, teologiczne i psychoanalityczne, nigdy jednak nie przykrawają literatury do teorii. Raczej starają się śledzić wzajemne oddziaływania między teoretyczną abstrakcją a literackim konkretem.