Książka Silvii Bruni jest lekturą znacznie przekraczającą skromne ramy zakreślone przez jej tytuł. Bardzo szeroka, rzetelna baza źródłowa tego opracowania daje nam po raz pierwszy wgląd w szczególny charakter włoskiego życia muzycznego od czasów Chopina po okres współczesny. Autorka pozwala nam śledzić fascynujący proces powolnego, ale stałego, wzrostu rangi muzyki Fryderyka Chopina w oczach krytyków i słuchaczy Italii. Przyswojenie i pogłębione zrozumienie twórczości polskiego kompozytora prowadzi włoskich artystów i krytyków kultury w realia często odlegle od naszych doświadczeń. Tym większe staje się zaskoczenie, gdy konkluzje protagonistów polskiego i włoskiego życia artystycznego stają się sobie bliskie.

Odkrywanie cech osobowości Chopina, jego związku z tradycją narodową, stosunku do świata, wreszcie sposobu wyrażenia splotu tych okoliczności w muzyce – wszystko to znajdziemy w pracy Silvii Bruni ujęte w specyficznej dla Włoch formie i stylu. W tym świetle fascynujące stają się wytrwałe, trwające od dwustu lat, poszukiwania związków sztuki Chopina z podstawowymi wartościami włoskiej tradycji artystycznej. Wydaje się, że powinniśmy je dobrze znać, a tymczasem…

Grzegorz Michalski