Po pięciu latach milczenia Wencel powrócił wierszami, które będą zaskoczeniem nawet dla najwierniejszych fanów jego twórczości. (…) „Podziemne motyle” to przepiękna książka modlitwa człowieka zmęczonego, który jednak nie utracił nadziei na to, że drzewo krzyża przynosi wybawienie. Tym razem objawił się nam Wencel bardziej ascetyczny, dotykający duszy prostymi, a jednocześnie niezwykle gęstymi frazami. Jest w tych wierszach sporo smutku, ale jest też – jak w utworze tytułowym – „oczekiwanie, aż skończy się czas/ i pęknie kokon ziemi”.
Z recenzji Szymona Babuchowskiego („Gość Niedzielny” 25.04.2010)