Praca prezentuje ustalenia na temat podziałów nieruchomości i ruchomości szlachty koronnej w XVII wieku, a więc problematyki nieczęsto podejmowanej dotąd w polskiej historiografii. Książka oparta jest na kilkuset niepublikowanych dokumentach podziałów dóbr ziemskich oraz drukowanych i rękopiśmiennych źródłach dokumentujących dziedziczenie nieruchomości (testamenty, inwentarze ruchomości, akty podziałów bonorum mobilium). W pracy skonfrontowane zostały nieliczne przepisy prawne odnoszące się do spadkobrań szlacheckich z praktyką przeprowadzania podziałów majątkowych. Wobec braku dokładniejszych uregulowań prawnych najistotniejszą część rozprawy stanowi omówienie praktyki dokonywania spadkobrań majątków ziemskich oraz mobilów przez szlachtę z różnych warstw stanu uprzywilejowanego. Szeroko przedstawione zostały zagadnienia sposobów podziału dóbr ziemskich i ich części składowych na podstawie analizy XVII-wiecznych aktów divisionis bonorum terrestrium. Na wybranych przykładach rodów szlacheckich i magnackich zaprezentowano związki pomiędzy podziałami dóbr ziemskich a majątkowymi strategiami rodów koronnych w XVII stuleciu. Istotna jest również próba odpowiedzi na pytanie o wpływ decyzji testamentowych spadkobierców na praktykę przeprowadzania podziałów majątkowych przez sukcesorów po śmierci spadkodawcy. Praca przeznaczona jest dla badaczy historii społecznej doby nowożytnej w Rzeczpospolitej, przede wszystkim badaczy dziejów szlachty polskiej w różnorodnych aspektach jej funkcjonowania, a także dla historyków prawa i genealogów.