Bogaty dorobek Teresy Gierzyńskiej (ur. 1947), rzeźbiarki, fotografki, graficzki, wciąż pozostaje nieznany szerszej publiczności. Duża, monograficzna wystawa w Zachęcie wraz z towarzyszącą jej obszerną publikacją daje po raz pierwszy pełen wgląd w tę oryginalną twórczość, sytuującą się na styku różnych dyscyplin i mediów. Tytuł wystawy został zaczerpnięty z książki Lauren Berlant „Female Complaint. The Unfinished Business of Sentimentality in American Culture” (2008). Jest doskonałym komentarzem do sztuki, która wyrosła ze sprzeciwu wobec zapośredniczonych przez kulturę masową wizerunków kobiecości oraz stereotypów na temat społecznej roli kobiety i jej idealnego życia. Artystka eksploruje obrzeża fotografii, wykorzystuje ją jako zapis swojej praktyki performatywnej, eksperymentuje z metodami jej powielania i przetwarzania. Wprowadza w obszar sztuki wizualne elementy zaczerpnięte z kultury masowej, a także właściwe jej techniki. Oś wystawy stanowią najważniejsze cykle: „O niej” oraz „Istota rzeczy”. Na pierwszy składają się tworzone na przestrzeni kilkudziesięciu lat fotograficzne autoportrety, w późniejszym okresie także portrety dorastającej córki. Drugi to zbiór recyklingowych kolaży wykorzystujących wizerunki kobiet z kolorowej prasy, w których artystka konfrontuje się z męskim spojrzeniem oraz ikonografią (artystyczną i popularną) przedstawień kobiety jako obiektu pożądania. Prace te są przykładem wypracowanego przez Gierzyńską subtelnego i intymnego feministycznego języka, który służy badaniu i odkrywaniu kobiecej tożsamości, mówieniu o własnej cielesności i seksualności.