Książka powstała na podstawie trzyletniej obserwacji uczestniczącej oraz materiałów filozoficznych, literackich i socjologicznych. Autor opisał w niej środowiska zawodników i trenerów. Centralną kategorią rozważań jest „dystans”: w walce (walka „na dystansie” albo w „półdystansie”), dystans geograficzny, społeczny oraz międzypokoleniowy.

Można grać w piłkę, mówił Mike Tyson, ale w boks nie można „grać”. Ten sport kojarzy się z przemocą. Czy rzeczywiście tak jest? Boks intryguje, jest w nim jakaś prawda o tragiczności ludzkiej kondycji. Pisali o niej Ernest Hemingway i Jack London. O boksie powstało wiele filmów: od Rocky’ego po Wściekłego byka. Co się stanie, gdy między liny wejdzie socjolog?
„Przez ponad trzy lata żyłem życiem pięściarza – mówi Marcin Darmas. – Trenowałem, hartowałem się, przyjmowałem i zadawałem ciosy”. Książka jest zapisem socjologicznej obserwacji pięściarzy na sali, podczas żmudnych przygotowań do walki. Ale nie tylko. Jak wyglądają ich zmagania na co dzień? Ile muszą poświęcić, aby zrealizować swoje marzenia? Czy trener zastępuje pięściarzom rodziców i opiekę społeczną? I czy jest jakiś związek między rycerskością a pięściarstwem?
Ta najbardziej kontaktowa ze wszystkich klasycznych dyscyplin sportowych bazuje na dystansie. I to na wielu płaszczyznach…

******

Keeping distance: Sociological reflections on boxing

The book is based on a three-year participant observation, as well as philosophical, literary and sociological sources. The author has described the community of boxing fighters and coaches. The central category used in the analysis is “distance”: during the fight (out-fighter or in-fighter style), and also the geographical, social and intergenerational distance.