Głównym celem pracy jest przybliżenie pięciu mniej znanych XVIII-wiecznych dwujęzycznych słowników francusko-polskich i polsko-francuskich. Oprócz nich omówiono także publikowane od II połowy XVI do końca XVIII wieku wielojęzyczne dzieła leksykograficzne zawierające materiał polski i francuski. Tym samym przedłożona rozprawa jest monografią prawie wszystkich znanych dotychczas słowników wydanych przed końcem XVIII wieku, w których polszczyzna została zestawiona z językiem francuskim. Owe dykcjonarze badano w perspektywie metaleksykograficznej, nie rezygnując przy tym jednak ze spojrzenia historycznojęzykowego. Uznano bowiem, że połączenie obu tych metodologii pozwoli na pełniejszy opis polsko-francuskiej leksykografii historycznej. Ze względu na to, iż niniejsza praca sytuuje się na pograniczu dwóch filologii, polonistyki i romanistyki, wielokrotnie odwoływano się do historii zarówno języka polskiego, jak i francuskiego, szczególną uwagę zwracając z jednej strony na zagadnienia historii zewnętrznej tych języków, a z drugiej na problematykę zapożyczeń francuskich w dawnej polszczyźnie. W wyniku przeprowadzonych badań językoznawstwo polskie może się wzbogacić o nową wiedzę na temat dawnej leksykografii polskiej i francuskiej (na tle europejskim) oraz historii kontaktów językowych polsko-francuskich.