Architektura i sztuka posiadają swoje autonomiczne cele. Jednak w teorii, w praktyce zawodowej i rzeczywistości przestrzennej te dwie dziedziny twórczości stykają się, nakładają, przenikają, uzupełniają. Chociaż są samodzielnymi obszarami aktywności, posiadają podobne składowe. Wiele zadań projektowych i przedsięwzięć artystycznych odwołuje się do wspólnych wartości formalnych, plastycznych, estetycznych. Przestrzeń architektoniczna i świat sztuki wyznaczają wielowymiarowy obszar działań twórczych,, gdzie idee, formy, wydarzenia mogą się dopełniać, przeciwstawiać się, wzajemnie inspirować. Twórczość jest poruszaniem się w tym aktywnym środowisku. NI obowiązują tu ani proste zasady, ani bezpośrednie związki, ani gotowe rozwiązania. To właśnie jest labirynt, labirynt interaktywny złożony z utworów dokonanych oraz nieskończonych nowych możliwości, w którym poruszanie się jest poszukiwaniem i odkrywaniem, kontemplowaniem i reagowaniem, przeżywaniem i doświadczaniem.