W dziejach świata imperia stanowią niejako kamienie milowe, bo choć nie trwają wiecznie, mając swój początek i kres, to jednak pozostawiają niezatarte piętno w historii ludzkości. Powstawały we wszystkich epokach i we wszystkich częściach świata. Wyznaczały prawa, które miały zapewnić im władzę nad jak największym terytorium. Choć czas, jaki upłynął od powstania do upadku poszczególnych imperiów, a także ich zasięg geograficzny, były bardzo różne, szczególnie intrygująca wydaje się kwestia, czy miały one jakieś cechy wspólne.

Problem imperiów stanowi zagadnienie interdyscyplinarne. W kontekście coraz głębszego wewnętrznego kryzysu Unii Europejskiej, potwierdzonego Brexitem, jak również kryzysu zewnętrznego spowodowanego przez napływ imigrantów z Bliskiego Wschodu i Afryki, powracają z całą mocą pytania o trwałość projektu
europejskiego. W jakim miejscu swojego rozwoju jest Unia Europejska? Czy jest to nadal faza wzrostowa, stabilizacyjna czy już schyłkowa? Rozpadnie się czy przetrwa? W tej refleksji często brakuje spojrzenia historycznego i prób porównania zachodzących dziś procesów politycznych z podobnymi sytuacjami z przeszłości.