"- Ciężkie to? - spytał doktor i ujął Dumpiego pod pachy, usiłując go podnieść. - Ojej... Co to...?! Ratunku!!!
Odskoczył przestraszony, wybałuszając oczy na Dumpiego (...).
- To się rusza!!! - krzyczał doktor, w panice biegając po pokoju. - Mój Boże, to żyje...!!! (...)
- Co się rusza? - spytała z dobrze odegranym zdumieniem Lutka, która zrozumiała tymczasem, że nie mają z Guciem już nic do stracenia, i postanowiła zagrać va banque. Panie doktorze, czy pan się dobrze czuje?
- Czy ja się dobrze czuję...! - wrzasnął doktor Purchawko, podbiegając do Lutki i szarpiąc ją za ramiona. - To zielone, było tutaj, nie ma, uciekło!!!
- Jakie znowu zielone? - spytała Lutka ostrożnie, uwalniając się z uścisku doktora. - Pan tu coś widział?
Doktor zamarł i zapatrzył się w nią z bolesnym osłupieniem. Gucio ostrożnie otworzył oczy.
- Dziewczynko - szepnął zamierającym głosem doktor Purchawko. - Co tu się dzieje...?"