Podstawę prezentowanych w niniejszej monografii interpretacji stanowi przekonanie, że męskość nie jest oczywistym, zdeterminowanym biologicznie faktem, lecz historią, na którą składają się działania i interakcje, w której uczestniczą ciała i dyskursy i którą konstytuują medialne obrazy i teksty. Krytyczna analiza procesów doing masculinity oraz obszernego korpusu tekstów literackich jako form reprezentacji, dekonstrukcji, transformacji, aktualizacji męskości militarnej w szerokim kontekście Wielkiej Wojny ujawnia trwałe piętno wyciśnięte na polskiej kulturze przez dyskurs militarno-kombatancki oraz płynność i niestabilność konstrukcji żołnierskości, jej fantazmatyczne fundamenty, limity cielesności w obliczu mechanicznej destrukcji. Dla mężczyzn uwikłanych w żołnierskość jako kombinację czynników kultury, historii, ideologii i geografii wojna oznacza nie tylko romantyczną przygodę heroiczną, lecz także katastrofalne doświadczenie mające nieodwracalne konsekwencje biograficzne.