Edukacja jest najlepszą bronią na rzecz pokoju.
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę z społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie – wszystkim dorosłym.
Tak jak doświadczenie pracy z dziećmi zainspirowało Marię Montessori do odkrycia praw ludzkiego rozwoju, tak problem wojny sprawił, że zaangażowała się w żarliwe poszukiwania nowych prawd o człowieku. W książce Edukacja i pokój zgromadzono piętnaście porywających wykładów, które Maria Montessori wygłosiła w latach 1932-1939. Dotyczą one możliwości zaistnienia trwałego pokoju między ludźmi oraz doniosłej roli, jaką w tym procesie ma do odegrania edukacja. Wkład Marii Montessori w myśl społeczną, polityczną, naukową i religijną został doceniony w 1949 i 1950 roku, kiedy liczne organizacje i instytucje zgłosiły jej kandydaturę do Pokojowej Nagrody Nobla.
Społeczeństwo musi zdać sobie sprawę, jak ogromne znaczenie ma dziecko jako budowniczy ludzkości. Musimy nabrać głębokiego uznania dla znajdujących się w jego psychice źródeł, decydujących o tym, czy jako dojrzały dorosły będzie dążył do pozytywnych, czy do negatywnych celów. Dziś dziecko jest „zapomnianym obywatelem”; społeczeństwo musi teraz skupić się na nim i stworzyć środowisko, które zaspokoi jego żywotne potrzeby i umożliwi mu duchowe wyzwolenie. Mamy więc do wypełnienia wielką misję społeczną: zapewnić dziecku sprawiedliwość, harmonię i miłość. A to wielkie zadanie musi być dziełem edukacji, bo tylko w ten sposób można zbudować nowy świat i osiągnąć pokój.
Z tekstu