Co jest w pierwszej od dekady książce poetyckiej Sommera tak zasadniczo nowego? Znajdziemy jeszcze większą siłę wiersza, jeszcze trudniejszą do pojęcia umiejętność, z jaką nadaje wagę „drobnym zdarzeniom”, jeszcze bardziej tajemną swobodę, z jaką kadruje wycinki rzeczywistości w obrazy nie dające spokoju. Dodatkowo z upływem lat u Sommera o wiele mocniej dochodzi do głosu czas.