Pierwsze w Polsce, nowoczesne i wyczerpujące kompendium podstaw teoretycznych i wskazówek praktycznych do datowania drewna i rekonstrukcji zmian w środowisku.

Autorzy po raz pierwszy w literaturze polskiej porządkują definicje i pojęcia stosowane w badaniach dendrochronologicznych, formułują biologiczne podstawy tych badań.

W części proceduralnej omawiają powszechnie stosowane metody i sposoby postępowania, m.in. preparowanie materiałów, ich oznaczanie i pomiar. Szerzej omawiają budowę drewna gatunków drzew rodzimych (sosny, świerki, dęby, buki), które w naszych warunkach przyrodniczo-geograficznych są podstawowym źródłem informacji dendrochronologicznej.

Książka odkrywa możliwości nowoczesnej dendrochronologii czyli datowania sekwencji przyrostów rocznych z dokładnością do roku kalendarzowego oraz zastosowanie tej wiedzy do określania wieku zabytków i obiektów archeologicznych, a także rekonstrukcji współczesnego i dawnego środowiska.

Zrozumienie różnorodnych pojęć, koncepcji oraz metod stosowanych w dendrochronologii ułatwiają liczne rysunki i fotografie.

Odbiorcami książki są studenci, doktoranci i pracownicy naukowi leśnictwa, ekologii, geobotaniki, geografii, geologii, klimatologii, ochrony środowiska, archeologii, historii sztuki, architektury i konserwacji zabytków. Cenne źródło informacji dla pracowników monitoringu środowiska, służb konserwatorskich, muzeów oraz zajmujących się konserwacją starych lasów, ogrodów, parków, alei i drzew pomnikowych.