P.C. Almond jest autorem znakomicie przyjętej na Zachodzie biografii diabła. Tym razem prezentuje biografię Boga, czyli historię paradoksu, dramatu transcendentnej, ponad-i bezczasowej istoty, która od początku świata współistnieje w różnych formach z ludźmi – czyli całkowitym jego przeciwieństwem, śmiertelnymi stworzeniami należącymi do upadłego i przejściowego jedynie świata, który On jakoby stworzył. Autor przedstawia Boga w różnych aspektach Jego natury – wewnętrznej oraz zewnętrznej – od najwcześniejszych czasów aż do chwili obecnej, pokazuje, jakiej ewolucji podlegało pojęcie Boga i jakimi środkami posługiwali się ludzie, żeby zbliżyć się do Istoty Najwyższej. W chrześcijaństwie, judaizmie, islamie i innych religiach Bóg postrzegany jest jako ktoś kogo nie można pojąć zwykłym aparatem zmysłów, jednocześnie jednak ów Bóg dąży wszędzie do tego, żeby stać się jednością ze światem i z nami.
Koncepcja bóstwa była według autora czynnikiem spajającym, a jednocześnie twórczym dawnej oraz współczesnej (liczonej od średniowiecza) cywilizacji. Jest to zatem nie tylko biografia Boga, ale i historia ewolucji wiary w Istotę Najwyższą, a także historia negowania samej jej koncepcji. Historia Boga, zdaniem autora, jest jednocześnie, od zarania dziejów świata, historią poszukiwania odpowiedzi na pytanie o zasadniczy sens naszego bytu.